Ταϊλάνδη - Μπανγκόκ






Smooth as Silk”, είναι το λογότυπο της Thai και έχω την αίσθηση ότι δεν αναφέρεται μόνο στην  έτσι κι αλλιώς πολύ καλή αεροπορική εταιρία, αλλά αφορά ολόκληρη τη χώρα. Το skytrain  βρίσκεται ακριβώς κάτω από την αίθουσα αφίξεων, 2 χαμογελαστές κοπελίτσες στο information μου είπαν αμέσως πια γραμμή και σε πιο σταθμό πρέπει να κατέβω και το ποσό του εισιτηρίου. Για την ίδια διαδικασία  στο αεροδρόμιο της Ν. Υόρκης  χρειάστηκα 20 λεπτά και στη Μελβούρνη περίπου  μια ώρα για να χρησιμοποιήσω το μετρό (το οποίο φυσικά δεν πηγαίνει στο αεροδρόμιο). Κι ενώ ο ήλιος ανέτελλε, το skytrain  πετούσε  μέσα στην καταχνιά πάνω από τη νυσταγμένη πόλη με τους πολυώροφους δρόμους και τους ουρανοξύστες,  ένα κοτόπουλο που πέρασε μπροστά μου κακαρίζοντας, όταν κατέβηκα στον  προορισμό μου, μου θύμισε ότι βρίσκομαι στην Ασία.
Κάθε φορά  που φτάνω στην Μπανγκόκ αισθάνομαι   αυτή τη νοσταλγία  της   εποχής  των πρώτων μας ταξιδιών με τη Μαρία,  τότε που το κάθε τι, ήταν η πιο δυνατή εμπειρία,  κάτι σαν το πρώτο φιλί, το πρώτο ραντεβού που δεν μπορούν να επαναληφθούν ποτέ.  Αυτή είναι και η κατάρα του ταξιδιώτη, όπως λένε οι κινέζοι «να μην μπορεί να ξαναβρεί το ίδιο νερό στο ποτάμι»


Η Kao Shan, ο δρόμος που συγκεντρώνονται όλοι οι σακιδιοφόροι  τουρίστες στη Μπανγκόκ,  πολύχρωμη όσο ποτέ,  με τους ίδιους ενοχλητικούς μαγαζάτορες και οδηγούς τουκ-τουκ,  ταϊλανδέζικο μασάζ, μπαράκια, καφέ, νεολαία και νεαρά ζευγάρια απ’ όλο τον κόσμο,  να επαναλαμβάνουν  την ιστορία και εσύ να μην μπορείς να γίνεις μέρος της.
 Μετά από 37 μέρες, για πρώτη φορά έχω δωμάτιο με δικό μου μπάνιο,  είχα σχεδόν ξεχάσει  την πολυτέλεια να μη χρειάζεται να ντυθείς (ή να πάρεις και ομπρέλα)  για  να επισκεφτείς το μπάνιο, σε τιμή χαμηλότερη από αυτή ενός κάμπινγκ στην Αυστραλία.  Για 3 μέρες, απολαμβάνω όλα τα αυτονόητα, όπως να μην χρειάζεται να ετοιμάσω μόνος μου το πρωινό,  να μπορώ να πάρω ένα ταξί  όποτε το χρειαστώ ή νιώσω κουρασμένος, να έχω ελεύθερο internet και να μου πλένουν άλλοι τα ρούχα.