Ταξιδεύοντας στη βροχή, 14 Οκτωβρίου
Χωρίς τοπωνύμιο αυτή η μέρα, διανυκτέρευση σε μια παραλία στο πουθενά αλλά με συντροφιά μου
στο πρώτο φως ένα μεγαλόσωμο πλάσμα σαν
γοργόνα, πολύ μεγαλύτερο από φώκια, να κοιμάται
μακαρίως λίγα μέτρα κοντά στο camper μου.
Ταξίδι από την
ανατολική ακτή στη δυτική σήμερα, μέσα σε
ατελείωτη βροχή και βουβές φιγούρες βουνών, να αχνοφαίνονται πίσω από το πέπλο της βροχής. Ποτάμια, λίμνες
και δρόμος γίνονται ένα, κι εγώ, ροδιές, σε σύννεφα νερού που σβήνουν .
Franz Josef
& Fox Glacier,
16 Οκτωβρίου
Δύο παγετώνες, σε μικρή απόσταση ο ένας από τον άλλο
γλιστρούν αθόρυβα από τις χιονισμένες κορυφές και σβήνουν μετά από χιλιάδες χρόνια σε γκρίζα λάσπη και αφρισμένα
νερά. Το πιο εκπληκτικό όμως στα βουνά αυτά, είναι τα παγωμένα δάση της βροχής
(rainforest), που μέχρι
τώρα, μόνο στους τροπικούς και στη φαντασία χολιγουντιανών σκηνοθετών, νόμιζα
ότι υπήρχαν. Η ατελείωτη βροχή που φέρνουν οι υγροί και παγωμένοι άνεμοι από τη
θάλασσα της Τασμανίας, ποτίζουν ακατάπαυστα μια πανδαισία φυτών και δένδρων, στους
κορμούς και τα κλαδιά των οποίων μεγαλώνουν άλλα φυτά σε μια ατελείωτη αλυσίδα
ζωής μέχρι τα άλγη που σαν τελευταία πράσινη πινελιά καλύπτουν μέχρι και το τελευταίο πετραδάκι.
Σας έχει τύχει να οδηγείτε και να μη θέλετε να φτάσετε ποτέ;
Απαλές στροφές των 100 χλμ/ώρα, γαλάζιες
λίμνες, πράσινα λιβάδια, χιονισμένες
κορυφές, ορμητικά ποτάμια, σκοτεινά δάση
και ο αγριεμένος ωκεανός εναλλάσσονται με κινηματογραφικούς ρυθμούς και μαζί
τους, σύννεφα, ήλιος, βροχή και χιόνι ξαναζωγραφίζουν το τοπίο ξανά και ξανά με
διαφορετικά χρώματα. Haast, Cromwell, Dunedin, τα ονόματα και οι ημερομηνίες
δεν έχουν πια σημασία. Νοικοκυρεμένες κωμοπόλεις σχεδόν πάντα στις όχθες λιμνών
ή ποταμών, με απλά, ζεστά σαν ζωγραφιές σπιτάκια, πάντα με μεγάλα παράθυρα και
λουλούδια, παντού λουλούδια.
