Sundarbans




Sundarbans είναι το όνομα της βαλτώδους ζούγκλας από νερά και μανγκρόβια δένδρα που σχηματίζεται καθώς δεκάδες ποτάμια από τα Ιμαλάια και τους κάμπους της Ινδίας βρίσκουν τον δρόμο τους προς τον κόλπο της Βεγγάλης.  Το δέλτα που σχηματίζεται, είναι το μεγαλύτερο του πλανήτη, με ένα ανεξερεύνητο δίκτυο από υδάτινους δρόμους,  άλλοτε μεγάλους σαν θάλασσες και άλλοτε στενούς σαν κανάλι. Οι παλίρροια της θάλασσας και οι τυφώνες που επισκέπτονται την περιοχή κάθε άνοιξη, μεταβάλλουν συνεχώς το τοπίο, πλημυρίζοντας εκτάσεις, εξαφανίζοντας νησιά και δημιουργώντας άλλα και φτιάχνοντας νέους υδάτινους δρόμους.  Στα Sundarbans, ζουν  οι τελευταίες τίγρεις της Βεγγάλης (ο αριθμός τους εκτιμάται σε 300 – 400), φημισμένες για την όρεξή τους για ανθρώπινο κρέας (περίπου 30 άνθρωποι από το Μπαγκλαντές γίνονται γεύμα τους κάθε χρόνο και λιγότεροι από την πλευρά της Ινδίας). Στην πραγματικότητα, τα περισσότερα θύματα είναι ψαράδες και συλλέκτες άγριου μελιού που μπαίνουν βαθειά στο δάσος σε αναζήτηση της φωλιάς των μελισσών. 
Με έναν  ένα συμπαθέστατο οδηγό από την Καλκούτα και βοηθό του τον δωδεκάχρονο Μπόλα,  ένα πανέξυπνο και σβέλτο αγόρι, σαν  αυτά που υπάρχουν στα παιδικά παραμύθια και συνταξιδιώτες έναν φλεγματικό Ινδό πιλότο με τη γυναίκα του, ένα ζευγάρι αδιάφορων Ουκρανών και έναν μοναχικό Ολλανδό, πλεύσαμε με μια μηχανοκίνητη βάρκα για 2 μέρες βαθειά μέσα στα Sundarbans.  Η τίγρη της Βεγγάλης, δεν θέλησε να μας εμφανιστεί, παρόλο που τα αχνάρια της στη λάσπη έδειχναν ότι βρισκόταν κάπου εκεί, αντίθετα με τους κροκόδειλους, οι οποίοι βουτούσαν στο αλμυρό θαλασσινό νερό ενοχλημένοι από τη βάρκα μας. Η διανυκτέρευση, έγινε σε ένα οικισμό, πάνω σε ένα νησί, όπου λίγες οικογένειες και άπειρα παιδιά ζουν σε μικρές καλύβες από λάσπη, χωρίς ηλεκτρικό  και τρεχούμενο νερό δίπλα στους ορυζώνες που καλλιεργούν. Αν και  οι περισσότεροι  είναι μουσουλμάνοι και λιγότεροι χριστιανοί, στην άκρη του χωριού υπήρχε ένας  βωμός αφιερωμένος  στη  θεά  τίγρη, μπροστά στον οποίο όλοι όσοι περνούσαν, ανεξαρτήτως θρησκεύματος σταματούσαν με σεβασμό (και οι οδηγοί μας) για να την τιμήσουν και να συνεχίσουν το δρόμο τους ασφαλείς. Ποιος είπε ότι οι μεγάλες θρησκείες είναι τέλειες;